Historie
Op zondag 16 augustus 2015 zijn wij op bezoek geweest bij de familie Smit. Zij hebben de Ostara als "Aaltje" laten bouwen en wilden graag met ons de historie delen. We werden erg gastvrij ontvangen en ook de 2e eigenaar was uitgenodigd.
Nu kennen we de verhalen achter de schepen waar wij al van vermoedden dat het zusterschepen zijn: de VN60 (vroeger Vrouwe Egbertha) en onze Ostara (vroeger Aaltje).
Dhr. en Mw. Smit vertelden:
"Wij waren onderweg naar huis en zagen de hoogaars liggen die hij toen aan het bouwen was. Wij keken elkaar aan een zeiden: terug en vragen, hoe of wat. Nou dat leidde ertoe dat hij ons beloofde na de hoogaars een schouw voor ons te zullen maken.
Na zeer korte tijd belde hij en vertelde dat hij nog een opdracht had voor een schouw nu 9 meter en dat hij die graag tegelijk wou maken. Wel wilde hij 2 (nagenoeg) identieke schouwen bouwen, dus van gelijke lengte. Met de andere aanvrager, dhr. van Dijk, werd overeenstemming gevonden en de bouw kon beginnen.
Jan, de eigenaar van die andere was niet erg technisch en was heel blij dat Dick een boel dingen uitzocht en ging daar dan vaak in mee."
"Beide schepen zijn voor de opdrachtgevers op maat gemaakt. Daarom heeft de vrouwe Egbertha een hogere roef, want mevrouw van Dijk was een kop groter.
De roefjes zijn in spiegelbeeld gebouwd, net als bij Sleepbotters welke een linkse en een rechtse variant hebben. De Aaltje zou dan de linkse schouw zijn, en de vrouwe Herberta de rechtse. Bij schouwen was dit echter niet gebruikelijk, maar de opdrachtgevers vonden het een leuke knipoog naar het vissersverleden."
"De Aaltje en Vrouwe Egbertha zijn direct na elkaar gebouwd. Eerst de Aaltje. Toen die naar de straler was werd direct de kiel gelegd voor de Vrouwe Egbertha.
De Vries werkte op een scheepswerf, en bouwde zelf ook de nodige schepen in eigen beheer. We weten niet meer waar hij dat deed. Hij had zelf een lap grond, of hij huurde iets. Er was genoeg ruimte in en om Harkstede. Harkstede is eigenlijk meer een streek dan een dorp en iedereen die buiten zo'n kern woont heeft altijd veel grond."
Ook de 2e eigenaar, dhr. Odolphie schoof nog even aan en vertelde nog de nodige details over dingen die hij veranderd had. Zo was het schuifluik voorheen voorzien van zink, maar dat werd kokend heet dus werd er een houten luik gemaakt. Ook had hij een nieuw luik gemaakt voor het vooronder, met ventilatie inriching. Die hebben wij nogsteeds in de schuur staan, omdat we die vervangen hebben voor een koekkoek om meer licht in het vooronder te hebben.
Bij ons bezoek aan de familie Smit kwamen we tot de ontdekking dat de meeste dingen nog ongeveer zo waren zoals zij het gebouwd hebben.
Er zijn door de jaren heen wat zaken aan de intimmering aangepast en de raamluiken zijn al snel weer van het schip gehaald.
De 8 PK Lister SL2 of LR2 (luchtgekoeld) die er door dhr. Smit is ingezet is later vervangen door een zwaardere Lister SR2 van 12PK. Ook de klapschroef werd vervangen door een vaste, met keerkoppeling. Ook is toen de strijkbok voor de mast aangebracht.
Door de fam. Heyster (waar wij het schip van gekocht hebben) is de Lister vervangen voor een Volvo Penta type 2003 van wel 30PK!
De patrijspoorten die wij afgelopen winter aan de binnenkant gemonteerd hebben, zijn dus bij de bouw buitenop gemonteerd. En waarom: Zo sloten ze beter af. Verder is de inrichting van de kuip veranderd.
Tijdlijn Ostara:
5 oktober 1974 wordt opdracht gegeven voor de bouw.
9 oktober 1974 wordt de eerste aanbetaling gedaan voor het casco en gestart met de bouw.
28 februari 1975 wordt de 2e aanbetaling gedaan voor het casco.
15 maart 1975 wordt de laatste termijn voor het casco betaald en het casco wordt opgeleverd.
27 september wordt het (stalen)roer en de raamluiken geleverd en betaald.
Na oplevering van het casco wordt het verder afgebouwd door dhr. Smit zelf.
Eind juli 1976 wordt het tuigage van de Vries uit Lemmer afgerekend.
Voorjaar van 1981: Familie Odolphie koopt het schip
Zij doopten het schip "Anna Maria"
1992 Schip wordt verkocht en ging naar Drachten.
1994/95 Familie Heyster uit Amsterdam koopt het schip, en neemt het mee naar de Nieuwe Meer.
2012: Ferry en Ellen kopen het schip, knappen het op in Amsterdam en gaan varen vanuit Dordrecht
Kortom, voor de Ostara en de VN60 geld dus:
Ontwerp: Huitema (Tadorna)
Bouwer: G. de Vries te Harkstede
Bouwjaar: 1975
Historie VN60
Start bouw: Maart/April 1975
Eerste naam schip: vrouwe Egbertha
2012 Gekocht van fam. van der meulen, met de naam VN60
Huidige eigenaar: P. de Koster
Einde Twitter
Einde Twitter.
Dat wil zeggen: de Twitter account.
Onze twitter account was het eerste waar we de wereld mee op de hoogte hebben gehouden van de klus voortgang in 2012 en daarna.
In 2013 werd voor ons een Facebookpagina aangemaakt als grap door 2 mensen (Philip en Marieke) die we via scouting kennen.
Een van de eerste berichten op die pagina die zij geplaatst hadden ging over de open monumenten dag waar wij de Ostara zouden openstellen voor publiek. Dit had te maken met een grapje van ons, toen we tijdens de Kaagcup de Bavaria van Philip te koop gezet hebben als Bayliner.
Omdat een facebook pagina toch wel leuk blijkt te zijn, zijn we deze pagina bij gaan houden naast de Twitter account, echter heeft Twitter het verloren en is deze account reeds gedeactiveerd.
Dus volgde je ons op Twitter en wil je ons blijven volgen? volg dan door op Facebook: Facebook.com/zeeschouwostara
Nieuw seizoen, nieuwe kansen!
De winter (voor zo ver we daar van hebben kunnen spreken) is inmiddels voorbij. Zoals onze trouwe facebook en twittervolgers hebben kunnen zien, hebben we niet stil gezeten.
We hebben een nieuwe strijklier voor de mast, nieuwe luiken op de bakskisten, olielekje aan de motor getracht te repareren, machinekamper deels overgeschilderd, drinkwaterinstallatie verbeterd, de fok is aangepast en we zijn zelfs nog uit het water geweest.
Dit was even nodig, omdat het aanzuigpunt van het koelwater geen roostertje had om het grove vuil tegen te houden. Daardoor hadden we (vooral in de Biesbosch en het Rijn-Schie kanaal) vaak binnen no time de wierpot vol. Ook iritant waren de keren dat het aanzuiggat zelf verstopt zat...
Verder is ook de schroef naar dokter Jooren geweest voor een make over. Wij vonden dat we niet voldoende snelheid konden halen en dat het motorvermogen niet goed tot z'n recht kwam. Jooren heeft dat nagerekend... Het vermoeden klopte: Er klopte geen moer van de schroef. De schroef was 14"x11" (diameter x spoed). De dokter heeft bepaald dat het 17"x12" had moeten zijn. Dus hebben we gemeten op de boot, maar groter dan 14" ging niet passen. Er bleven 2 mogelijkheden over: deze schroef verbouwen naar 14"x14" of een nieuwe 4-blads laten maken van 14"x13". Optie 1 kostte €90,-, optie 2 kostte +/- €500,-. Keuze 1 houd in dat je een "race schroef" maakt, zoals die wordt toegepast op planerende schepen. Ook wordt dit gedaan bij mensen met ons probleem, en werkt vaak goed. Zo niet... dan wordt het een nieuwe schroef.
De aangepaste schroef zit er onder, een verse laag anti-fouling en er kan weer gevaren worden!
De eerste proefvaart is achter de rug en het lijkt er op dat de schroef het beter doet.
Vrijdag 23 mei varen wij mee met de vlootschouw van Dordt in Stoom Komt dat zien! Vele stoom schepen, maar ook klassieke jachten, en daar kan de VSRP vloot natuurlijk niet in ontbreken!
In het oosten waar de nacht begon
Ontwaakt het licht der morgenzon
Haar ochtend zegent onze bron
Ostara
Help! mijn vrouw is klusser...
Als er geklust moet worden, is het standaard beeld al snel dat de man de vuile handen haalt, en dat de vrouw zorgt voor de inwendige mens. Ook zijn er vrouwen die continu met een stofzuiger in de weg gaan lopen om maar gelijk de zaken schoon te houden. Het is maar net waar de prioriteiten liggen.
Als ik zo om mij heen kijk bij het klussen aan de Ostara, maar ook eerder bij het klussen aan de Aeolus zie ik veel vrouwen (er zijn uitzonderingen ;-) ) die bovenstaande standaard beeld bevestigen. Vrouwen die op de werf een beetje mooi lopen te zijn, of in ieder geval proberen om geen nagels te scheuren of vieze handen te krijgen. Vrouwen die tegen het einde van de dag even komen vertellen dat de waterlijn net niet helemaal recht is, of dat er ergens nog een veeg van de kwast een beetje zichtbaar is.
Vandaag (de 25e) is een dag die mij eerlijk gezegd vaak gewoon voorbij gaat, zoals alle andere dagen. Ellen vind deze dag, de 25e van iedere maand iets specialer. Vandaag is het om precies te zijn 6 jaar en 3 maanden geleden dat Ellen en ik ontdekten dat we elkaar leuk vinden.
Waar ik blij mee ben, is dat Ellen zich niet meet aan de "standaard" dames. Ellen klust namelijk gewoon mee. Overal of klus kleren aan en schuren, schilderen maakt niet uit. Nu we met de Ostara bezig zijn is zij de mast te lijf gegaan met een bandschuurmachine, en de romp met de slijptol. het mengen van de 2 componenten lak etc is ook geen probleem. Op deze manier kun je tenminste zeggen dat je samen een boot hebt, samen een boot vaart, en samen de boot onderhoud. Daarnaast gaat het op deze manier net allemaal effe sneller. Wel zo fijn, als je boot in Amsterdam op de wal staat waar je zo snel mogelijk weg wilt varen.
Op de werf worden geregeld opmerkingen gemaakt als: "Zij is er niet vies van hè, een beetje mannen werk" of "Hè meid, wat zie je er weer charmant uit vandaag" Alsof het vreemd is dat je samen een boot onderhoud.
Gelukkig, mijn vrouw is klusser.
